Jan Deodatus - Bijzonder mooie droge naald Ets - Kastanjetak in bloei - 1948 - potloodgesigneer - Verkocht

• Jan Arien Deodatus werd geboren op 17 juni 1914 in De Zulthe bij Roden op de familieboerderij.

Vanaf 1935 tot 1938 bezocht hij Academie Minerva te Groningen, zijn leraren waren o.a. A.W.Kort en Willem Valk. Op de opleiding kreeg hij les in vele technieken, zoals tekenen en schilderen, maar ook glas- brandschilderen, lithograferen, batik, etsen, houtsnijden en boetseren. In zijn werkende leven greep hij regelmatig terug op die verschillende vaardigheden die hij zich op de Academie had eigen gemaakt. Ook bleef hij experimenteren met hoe hij wat hij zag en wat hij voelde, uit kon drukken. Met als gevolg dat hij in de loop der tijd verschillende stijlen beoefende.
Vanaf 1938 bezocht hij het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs, gelokaliseerd in het Rijksmuseum, waar hij tekenaktes behaalde. Hij kreeg les van o.a. Jan van Tongeren. Gedurende de oorlogsjaren trok hij zich steeds vaker terug op de boerderij in de Zulthe, vanwege de nijpende voedselvoorziening in Amsterdam, maar ook om te ontkomen aan tewerkstelling in Duitsland.
Vanaf 1946 woonde hij op Terschelling, waar hij met zijn gezin voorjaar 1953 het huis op de Kooiweg betrok. Daar bleef hij wonen tot zijn dood op 30 november 1986.
Hij, en aanvankelijk ook zijn vrouwJannemarie, hadden hun hart verpand aan het eiland. De eerste jaren daar probeerde hij van zijn kunst te leven. Hij reisde wel regelmatig naar het vasteland om voeling te houden met het hoofdstedelijk en landelijk kunstleven, en niet in het minst ook om mee te doen aan vele exposities in binnen-en buitenland waar hij de op het eiland gemaakte werken hoopte te verkopen. Op het eiland kreeg hij na enige tijd steeds vaker commerciële opdrachten om bijvoorbeeld folders te ontwerpen en van illustraties te voorzien. Net op het moment dat dit leven financieel niet meer haalbaar bleek, en hij zich gedwongen zag om het eiland te verlaten, kreeg hij een baan voor twee en een halve dag aan de Huishoudschool in Harlingen. In 1959 werd hij gevraagd als docent Grafische vakken aan de Vredeman de Vries Kunstacademie te Leeuwarden. Hij werd door zijn leerlingen van de Akademie zeer gewaardeerd vanwege zijn vakmanschap en aandachtige begeleiding.
Zijn werkweek zag er, tot aan zijn pensioen in 1979, buiten de schoolvakanties zo uit: maandag en dinsdag gaf hij overdag les op de Huishoudschool in Harlingen, later ook de Kustwachtschool en Ambachtsschool aldaar. 's Avonds gaf hij lessen aan de Vredeman de Vries Kunstacademie te Leeuwarden. Woensdagmorgen volgden dan weer lessen in Harlingen waarna hij vervolgens de middagboot terug naar het eiland nam. Donderdagmiddag vonden lessen aan de Huishoudschool in Midsland plaats. Op zijn vrije dagen en in de schoolvakanties ging hij, zo gauw het weer dat toeliet, vroeg op pad met de fiets en zijn schilderspullen. Hij zocht dan een mooi plekje op het eiland om zijn veldezel neer te zetten en ging aan het werk. Om drie uur was hij dan weer thuis omdat vanaf dat uur bezoekers aan de tentoonstelling daar welkom waren.
Daarnaast zette hij zich in voor de opzet van de BKR (Beeldende Kunstenaars Regeling) in Friesland en was hij één van de oprichters en verdienstelijke bestuurders van Stichting Ons Schellingerland. Bij al deze bezigheden liet hij zich niet weerhouden door zijn ernstige slechthorendheid die zich ontwikkelde vanaf zijn puberteit.
Zoals gezegd is zijn werk zeer veelzijdig. Behalve de aquarellen en schilderijen van vooral landschappen en soms stillevens, laat hij veel tekeningen en schetsen na, evenals grafisch werk in verschillende technieken: hout- en linosnedes, litho's en etsen, en ook ruimtelijk werk in hout en brons. Verschillende technieken zette hij in voor publiciteitsvormgeving. In de jaren '50 maakte hij veel contépotlood-tekeningen naar bloem-plant- en takmotieven. Daarna maakte hij steeds vaker houtsnedes. Zijn belangstelling voor het toneel en dans werd gewekt, hij maakt daarvan veel schetsen vanuit de coulissen. Uit die tijd stammen zijn eigen decor-experimenten. Er komt er dan een periode waarin er meer portretten komen van volwassenen en kinderen.
Met name vanaf de jaren '60 experimenteerde hij steeds meer met de vormgeving, en soms werden de voorstellingen ook fantastischer, zoals in de serie die hij Visioenen noemde. De afbeeldingen laten iets zien over hoe hij de wereld innerlijk kon ervaren als een plek waarin steeds minder plek leek te zijn voor individualiteit en schoonheid. Hij was terughoudend om deze serie te tonen maar deze werd enkele maanden voor zijn dood wel nog een paar keer tentoongesteld.
Vanaf 1941 werd zijn werk regelmatig tentoongesteld in binnen-en buitenland. Het werk werd opgenomen in verschillende verzamelingen van musea: o.a. in Amsterdam, Assen, Enkhuizen, Utrecht, Amstelveen. (Bron: https://jandeodatus.simplesite.com).