Hans-Willi NotThoff - Complete serie van 6 kleuren zeefdrukken "Cargo" gelimiteerde oplage (50)

• Serie van 6 kleurenzeefdrukken/karton, oplage van slechts 50 exemplaren, 6 vellen elk gesigneerd en genummerd, 6 vellen elk 42 x 39,5 op 62 x 50 cm. Zeer goede staat.
  
• huidige ARTAX KunsthandelARTAX Kunsthandel Düsseldorf verkoopprijs € 1800
  

Hans-Willi Notthoff is een rasechte schilder die kleur, als essentieel ingrediënt van de schilderijen, centraal stelt in zijn werk. Al sinds de oudheid houden mensen zich bezig met dit fenomeen.
De filosofen Plato en Aristoteles, Newton en Goethe waren denkers van de moderne tijd. Ook bekende schilders uit de 20e eeuw, zoals Wassily Kandinsky, Johannes Itten en Josef Albers, onderzochten kleur als materiaal en symbool en ontwikkelden uitgebreide kleurentheorieën die nog steeds de basis vormen voor hedendaags onderzoek. Kleur en het gebruik ervan in schilderkunst, mozaïeken, glas-in-lood en textiel hebben een grote invloed gehad op de culturele geschiedenis van het Westen. In het christendom waren gekleurde ramen onderdeel van een complexe iconografie van licht en een integraal onderdeel van liturgische processen.
Voor de abstracte kunst vormde het theoretische onderzoek naar kleur een belangrijke basis voor het ontstaan van nieuwe stijlen. Monochrome en meditatieve houdingen, expressieve abstractie en colorfield painting van Rothko tot Albers bepalen de kunst van de naoorlogse periode. Josef Albers (*1888 in Bottrop) publiceerde in 1963 zijn boek “Interaction of Color” en presenteerde zijn theoretische beschouwingen over perceptie, die de basis vormen voor zijn kleurveldstudies. Albers onderzocht de interactie van kleurrelaties en maakte onderscheid tussen ‘werkelijke feiten’, de objectieve optische omstandigheden, en ‘feitelijke feiten’, de subjectieve sensorische visuele ervaring. Daarmee formuleerde hij algemeen geldende stellingen die ook van toepassing zijn op het werk van Hans-Willi Notthoff.
Notthoff, die zijn opleiding voltooide bij de bekende kleurruimte-lichaamschilder Gotthard Graubner, verdiept zich intensief in de diverse aspecten van de kleurleer en analyseert het effect en de harmonie van kleur in zijn schilderkunst.
De huidige reeks werken concentreert zich consequent op een uiterst gereduceerde formele taal. Cirkels fungeren als onderzoeksvelden en verschijnen op verschillende manieren als hoofdrolspelers op het scherm. De kunstenaar plaatst de gekleurde ronde schijven in verschillende compositieschema's op het schilderoppervlak. Hans-Willi Notthoff maakt hele series afbeeldingen die hetzelfde basisformaat hebben. Zo wordt het doek een experimenteel oppervlak voor de schilder, die de cirkels op verschillende manieren rangschikt.
Wanneer de ordening formeel de verticale centrale as van het beeld volgt, ontstaat er een lineaire statische en opvallende rust van de cirkels, die bestaan uit een binnenste kern en buitenste, concentrisch gerangschikte ringen. De schilder bepaalt de kleurencombinatie intuïtief, maar bij zijn keuze volgt hij rationeel de wetten van verschillende kleurentheorieën, waarvan hij uitgebreide kennis heeft.
Als de exacte compositorische oriëntatie van de objecten in het midden van de afbeelding ontbreekt, is het effect van de ronde elementen in de beeldruimte gespannen en impulsief. De gekleurde schijven vliegen gewichtloos en energiek over het doek en staan in een tastbare relatie tot elkaar. In plaats van gecentreerde stijfheid bepalen dynamiek en beweging de actie. De kleurrijke ballen bewegen, zweven en draaien op en neer, of zijwaarts, voorbij de rand van de afbeelding. De kleuren schitteren en flikkeren, schitteren en gloeien en presenteren zichzelf als onafhankelijke lichamen in een polyfonisch samenspel.
De composities kunnen pastelkleurig en homogeen zijn, maar ook intens gekleurd en contrastrijk. In het grensgebied met donkere kleuren lijken lichtere tinten nog lichter en vice versa. De valentie van de kleur verandert afhankelijk van de omgeving. De schilder onderzoekt het volledige spectrum van het kleurenpalet en analyseert kleur als materiaal, waarbij hij de fysieke aanwezigheid en het psychologische effect ervan onderzoekt.
De acrylverf wordt gedeeltelijk in een glazuur aangebracht, waardoor de onderste verflagen doorschijnen en er twee originele kleuren worden toegevoegd om nieuwe waarden te creëren. De kijker kan het proces van het maken van het schilderij volgen en herkennen waar de kunstenaar de eerste ring met een brede kwast tekende en waar de volgende. Een kompas zorgt voor nauwkeurige symmetrie en precieze bochten. Het ritme van de beelden is soms gelijkmatig, dan weer onregelmatig en inconsistent. De geometrische vormen en hun rangschikking bepalen de fysieke ruimtelijke structuur van de werken. Het klankspectrum van de kleuren is eindeloos en roept warmte, kou, zwaarte, lichtheid, melancholie of puur geluk op. Hans-Willi Notthoff lijkt de essentie van kleuren psychologisch te onderzoeken.
Om de beelden vast te leggen zijn logica, esthetisch gevoel en een hoge mate van sensualiteit nodig. De kijker kan zowel intellectueel als emotioneel betrokken raken. Caspar, de dertienjarige zoon van de kunstenaar, interpreteert de schilderijen van zijn vader als ‘planeten in het heelal’ die een grote rust uitstralen. Misschien associeert het oorspronkelijke symbool van de cirkel dingen als de kosmos, ons zonnestelsel of de maan.
In feite heeft de kleur in het werk van Hans-Willi Notthoff de objectiviteit overwonnen en staat zij in de hiërarchie boven de figuratieve wereld om als autonome instantie te kunnen verwijzen naar het zuivere ZIEN als elementaire handeling.
Gisela Elbracht-Iglhaut www.kunstmuseum-solingen.de